Het Hodgkin-lymfoom komt vrij weinig voor. Per jaar wordt in Nederland bij ongeveer 350 mensen het Hodgkin-lymfoom vastgesteld. De ziekte komt relatief vaak voor bij mensen tussen de 20 en 35 jaar en boven de 50 jaar. Bij mannen komt de ziekte iets vaker voor dan bij vrouwen.
Het Hodgkin-lymfoom is een vorm van kanker van het lymfestelsel. Bij deze ziekte treedt abnormale celgroei op van lymfocyten. Deze afwijkende lymfe- kliercellen werden al in 1832 beschreven door de Engelse arts Thomas Hodgkin. Op grond van die kenmerkende Hodgkincel onderscheidt de ziekte zich van andere soorten lymfeklierkanker, die de verzamelnaam non-Hodgkin-lymfomen hebben. Alle soorten lymfeklierkanker samen, dus zowel het Hodgkin-lymfoom als de non-Hodgkin-lymfomen, worden maligne lymfomen (maligne = kwaadaardig) genoemd.
Ongeveer 15% van de maligne lymfomen zijn Hodgkin- lymfomen. Bij het Hodgkin-lymfoom worden de lymfeklieren groter door ongeremde deling van de lymfocyten. Dit heeft tot gevolg dat de lymfocyten niet meer goed kunnen functioneren. Hierdoor verliest het lichaam een deel van zijn afweer tegen virussen en bacteriën, en kunnen makkelijker infecties ontstaan. De ziekte ontstaat meestal in een lymfeklier. In een enkel geval ontstaat de ziekte elders in het lymfe- stelsel, bijvoorbeeld in het lymfeweefsel in de milt, in de lever of in het beenmerg.
Op grond van het aantal en de plaats van de aangetaste lymfeklieren, de bloedbezinking en de eventuele tumormassa tussen de longen en verdere uitzaaiingen worden vier stadia onderscheiden.
Stadium 1: De ziekte beperkt zich tot één lymfekliergebied, bijvoorbeeld de lymfeklieren in de hals, of tot één orgaan.
Stadium 2: De ziekte beperkt zich tot twee of meer kliergebieden aan dezelfde kant van het middenrif, of bevindt zich in één orgaan en één of meer kliergebieden, eveneens aan dezelfde kant van het middenrif.
Stadium 3: De ziekte bevindt zich in kliergebieden aan beide kanten van het middenrif, en soms ook in de milt en/of een ander orgaan.
Stadium 4: De ziekte heeft zich verspreid naar andere organen, zoals de longen, de lever, het beenmerg of de huid.
Elk stadium wordt nog eens onderverdeeld in A (zonder symptomen) en B met een van volgende symptomen: 10% gewichtsverlies in 6 maanden, koorts, nachtelijk zweten.
Stadium 1: De ziekte beperkt zich tot één lymfekliergebied, bijvoorbeeld de lymfeklieren in de hals, of tot één orgaan.
Stadium 2: De ziekte beperkt zich tot twee of meer kliergebieden aan dezelfde kant van het middenrif, of bevindt zich in één orgaan en één of meer kliergebieden, eveneens aan dezelfde kant van het middenrif.
Stadium 3: De ziekte bevindt zich in kliergebieden aan beide kanten van het middenrif, en soms ook in de milt en/of een ander orgaan.
Stadium 4: De ziekte heeft zich verspreid naar andere organen, zoals de longen, de lever, het beenmerg of de huid.
Elk stadium wordt nog eens onderverdeeld in A (zonder symptomen) en B met een van volgende symptomen: 10% gewichtsverlies in 6 maanden, koorts, nachtelijk zweten.
De genezing van kanker met chemo werkt ongeveer als volgt: normale, gezonde cellen groeien en sterven af in een door het lichaam gecontroleerd tempo. Er worden evenveel nieuwe cellen aangemaakt als er oude afsterven. Kankercellen groeien echter in een abnormaal, niet gecontroleerd tempo. Er worden meer nieuwe cellen gevormd dan er oude afsterven: daardoor ontstaan er gezwellen.
Cytostatica – de medicijnen in de chemo – doen hun werk door op een bepaald ogenblik de levenscyclus van een cel te verstoren. Het precieze moment waarop ze het groeiproces van de cel verstoren, verschilt van medicijn tot medicijn. Daarom krijg ik ook een cocktail van verschillende medicijnen.
De chemotherapie die ik krijg bestaat uit ABVD-kuren Deze chemo is een cocktail van cytostatica die wordt toegediend volgens een vaste verdeling in een hoeveelheid die is gebaseerd op je lichaamsoppervlakte. Alle medicijnen in de ABVD-kuur worden via een infuus gedoseerd en zijn dus vloeibaar.
De werkende stoffen in deze kuur zijn Doxorubicine A, Bleomicyne, Vinblastine en Dacarbazine. Deze individuele medicijnen worden vaak in combinatie met andere medicijnen gegeven bij kanker-bestrijding. De medicijnen hebben met elkaar gemeen dat ze de celdeling remmen of tegengaan, maar hebben natuurlijk ook ieder hun eigen werking, waardoor ze ook allemaal voor andere bijwerkingen zorgen.
Elk lichaam reageert anders, dus waar ik last van ga krijgen is nog even afwachten. Heb in ieder geval mijn eerste tas vol medicijnen die de bijwerkingen tegen gaan al opgehaald. ;)
